Klasik mafya prosedürünü bilirsiniz: ‘Dostumun dostu dostumdur. Düşmanımın dostu düşmanımdır. Dostumun düşmanı düşmanımdır. Düşmanımın düşmanı dostumdur.’
“Lubyanka Binası’ndaki bir hücrede üç mahpus konuşuyormuş. Biri sormuş: ‘Siz neden hapsedildiniz?’ İkinci adam ‘Karl Radek’i eleştirdim’ demiş. ‘Tam bir saçmalık!’ diye bağırmış birinci adam ‘ben Karl Radek’i övdüğüm için buradayım!’ Üçüncüye dönmüşler: ‘Ya sen?’ Adam cevap vermiş: ‘Ben, Karl Radek’im!’”
Sevin Yokya’nın anlattığı fıkra olanca komikliğine rağmen beni altüst etmişti: “Siz… radyodaki adamsınız!” dedim “yani Kunter Kunt…”
Kadının yüzü serin, sakin, siyah bir gölü andırıyor: “Nereden anladınız?”
“Demirperde fıkrası anlattınız. Sesiniz, Kunter Bey’inkinden biraz farklı, fakat tonlamanız, vurgularınız aynı. Mikrofonda, sesi kalınlaştıran bir elektronik süzgeç kullanıyorsunuz besbelli. Sizi tanımamı önlemeye çalışmadınız. Aksi takdirde, kimliğinizi saklı tuttuğunuzdan bahsetmezdiniz. Romanya’da yaşadığınızı söylediniz: Radyo istasyonu Bükreş’te muhtemelen. Benimle neden, niçin görüştüğünüzü bilemiyorum. Lakin besbelli evimdeki radyoya kondurduğunuz bir ‘böcek’ vasıtasıyla beni dinliyorsunuz. Uyku Treni’ni bana Bedri Ruhselman Bey tavsiye etmişti… Klasik mafya prosedürünü bilirsiniz: ‘Dostumun dostu dostumdur. Düşmanımın dostu düşmanımdır. Dostumun düşmanı düşmanımdır. Düşmanımın düşmanı dostumdur.’ Bu dört cümleden yalnızca ilkine hak vermeye meyyalim [eğilimli]. Yani, Bedri Bey programınızı dinlememi istediğine göre Sevin Hanım… Beni, başımdakilerden çok daha büyük fakat göremediğim tehlikelerden korumak istediğinizi varsayıyorum…”
“Mükemmel bir hafiyesiniz. Tahminlerinizin ve tespitlerinizin tümü doğru. Tebrik ediyorum” derken bir Kulüp sigarası çıkarıp dudaklarına tutturdu.
Uzanıp yaktım sigarayı: “Moskova Devlet Üniversitesi’ndeki heykeltıraş kim?”
“Programda bahsetmiştim_”
“Yayın parazitliydi. İsmini duyamadım.”
“Sergey Sinkov.”
“Hımmm…”
“Beni şaşırtıyorsunuz üstat.”
“Zira?..”
“Sizden başka sualler beklerdim.”
“Mesela?”
“Bahtiyar Kont’u kim vurdu? Cinayeti niçin üstünüze yıktılar? Nermin Mermi hangi cehennemde? Bedri Ruhselman, Mister Kont’un hangi sırrını saklıyor? Benim niyetim ne?..”
“Tüm bu soruların cevaplarını biliyorum Sevin Hanım.”
“İmkansız! Cinai muammayı çözmeye yetecek kadar delil yok ki elde?”
“Haklısınız… Romancı, polise benzer. İkisi de müşahede [gözlem] eder. Lakin muharririn dedektiften farkı…”
“Nedir?”
“Metni insicamlı [tutarlılık, uyum] kılmak için ipuçları ve deliller aramaz romancı. Onları yaratır.”
“Hakikatleri bilmiyorsunuz yani? Yanlış anlamayınız lütfen, fakat… sadece… uyduruyorsunuz?”
Uydurmak bizi ya uyduruk bir sonuca yahut uyuma vardırı
“Uydurmak bizi ya uyduruk bir sonuca yahut uyuma vardırır.”
Sigarasını son kez emip küllüğe bastırdı: “Şiirsel bir tarzınızın ardında romansal zihniyet var demek?”
“Öyle bile olsa… ilk defa bir cinayet davasıyla uğraşıyorum.”
“Anlamadığım bir şey var… Madem esrar perdesini araladınız, neden kederlisiniz?”
“Canımı kurtarırken aşkımı kaybediyorum da ondan. Biliyorsunuz…”
“Nastasya Filippovna’yı mı_”
“Evet. Onu, Dostoyevski’nin romanında sevmiştim. Hakiki bir insan suretinde karşıma çıkması, iki mucizenin birleşmesinden doğan bir mucizeydi. Lakin heyhat…”
“Meraktan çatlayacağım şimdi! Söyler misiniz, bu tezgah nasıl kuruldu ve ne dümenler dönüyor?”
“Gerçeği öğrenmek istiyorsanız, bana yardım etmelisiniz.”
“Kabul.”
“Chrysler’i satacaksınız.”
“Tamam.”
“Sergey Sinkov’a mesajımı ileteceksiniz.”
“Peki.”
“Cuma günü saat 3’te, fakültede Modern Türk Edebiyatı kapanış dersi var.”
“Ve?”
“Fatin Fantom’un Bahtiyar Kont cinayetine dair basın toplantısını ders verdiğim amfide tertiplemesini sağlayacaksınız.”
“Denerim, fakat…”
“Size itimadım tam, Sevin Hanım. Ne de olsa kaçak bir casussunuz.”
Tefrikanın tüm bölümlerini okumak için yukarıdaki görsele tıkla ☝️
Yorum Yazın