Bayrampaşa malum, eski Sağmalcılar, yetmişlerin başında kolera salgını çıkmıştı, “Maskeli balo” ise Murathan Mungan’ın harika şiiri. Manos Loizos’un yine harika bestesi, “Telli telli”’nin de bestekârı Loizos, Yeni Türkü 1983 tarihli “Akdeniz Akdeniz” albümünde de çok güzel söylemişti bu şarkıyı.
Türkiye siyasetini, siyasetin finansmanını izlediğimde nedense (!) aklıma hep bu şiir, bu beste ve Yeni Türkü geliyor. Ne demek istediğimi çok özetle açmaya çalışacağım.
Aşağıda sunacağım yaklaşımımı çok sert, çok haksız da bulabilirsiniz ki, bir ölçüde haklı da olacaksınız çünkü dünyada, hem doğada hem toplumlarda zaten hiçbir şey tam siyah ya da beyaz değil. Malum grinin kırk da değil sonsuz tonu var ama griyi iyi anlamak için önce siyahı ve beyazı iyi anlamak, tanımlamak lâzım değil mi?
Aslında bugün Yeni Arayış’a eğitimde 4’lerle ifade edilen sistem tartışmalarının anlamsızlığı üzerine bir yazı yazmak niyetinde idim ama bir taraftan da gözüm Türkiye televizyonları ekranlarında (Fransa’da yaşıyorum), üç seçim yapılıyor; CHP olağanüstü kurultayı, Bayrampaşa Belediye Başkan Vekili seçimi ve Fenerbahçe’deki başkanlık seçimi.
Aslında bu yukarıdaki satırda saydığım üç seçimi sübjektif tercihlerime kalsa tam ters sıralama ile yazardım. CHP seçiminin sonucu belli, Bayrampaşa beni çok ilgilendirmiyor (idi) ve benim için daha önemli olan Fenerbahçe seçimi, doğma büyüme Kadıköylüyüm çünkü.
Ancak, yukarıda Bayrampaşa seçimi için şöyle bir ifade yazdım: İlgilendirmiyor (idi); bu (idi) parantezini neden koydum?
Bayrampaşa seçimi 18-18 gitti, kuraya gidildi, kurada CHP çıktı. Tam o kura esnasında kurayı hemen torbanın yanından izleyen bir AKP’li torbadan CHP çıkınca muazzam sinirlendi, çok üzüldü ve yumruğunu çok sert bir biçimde elinin kırılması pahasına arkadaki kürsüye vurdu, umarım kırılmamıştır el kemikleri.
Peki, bir yerel siyasetçi bu kurayı kaybetti diye neden kendini kaybeder, adeta çıldırır?
Bu çılgın hareket, sadece yerel kamu hizmeti üretiminde bir süre arka planda kalınacağı gerekçesi ile açıklanabilir mi?
Yoksa, işin içinde yerel kamu hizmeti üretme aşkından çok öte şeyler mi var?
Evet, bu yazımın konusunu işte böyle değiştirdi bu masaya atılan yumruk. Lütfen internetten bu kura çekimini, masaya vurulan yumruğu bir izleyin, ne demek istediğimi anlayacaksınız.
CHP’lilerin sevinçleri de bence biraz abartılı idi ama bu daha anlaşılabilecek bir şey. Ne de olsa seçilmiş belediye başkanları hapiste şimdi.
Türkiye’de hem ulusal düzeyde hem de yerel düzeyde siyaset kanımca asla (siyah beyazdan muradım bu) bir kamu hizmeti üretim rekabeti ve yarışı için yapılmıyor, tek amaç siyaset üzerinden kamu kaynaklarını olabildiğince özel çıkarlar için kullanmak.
Siyasetin tek amacı bu olunca da Bayrampaşa belediyesi başkan vekilliği kurasını kaybettiğiniz için elinizi kırmak pahasına masalar yumrukluyorsunuz doğal olarak, işin içinde rekabetten kaçtıkları için ballı ihaleler var, sekiz kuşak akrabanı, dış kapının mandalını işe sokmak var, var oğlu var, var kızı var.
Peki buradan aklıma Murathan Mungan’ın bu çok güzel şiiri, Maskeli Balo, nasıl geldi?
Madem Bayrampaşa başkanlık vekaleti seçiminden kalktık, öyle devam edelim.
Mecliste muhtemelen başka siyasi partilerden de üyeler vardır, bakmadım, merak da etmedim ama yarış CHP-AKP arasında geçti, bu çok da hatta hiç de önemli değil, başka partiler de olabilirdi.
Sosyal demokratlar (sözde) var, kendilerine muhafazakar (aslında siyasal islamcı) diyenler var, Türk milliyetçisi diyenler de vardır, herkes var ama bu siyasal kimlikler kanımca içselleştirilmiş, gerekleri yerine getirilen kimlikler değil, sadece siyasal maske bunlar, hangi siyasal maskenin siyaset pazarında (political market) daha çok talebi olduğunu düşünüyorlarsa o maskeyi takıyorlar, bu maske kimlik için de canavarlar gibi dövüşüyorlar çünkü işin içinde yukarıda belirttiğim gibi özel amaçlara tahsis edilecek büyük kamusal kaynaklar var hem merkezi hem yerel düzeylerde, temel hedef yerel kamusal hizmet demetini hayata geçirmek pek değil.
Siyaset transferlerine de bu gözle bakıyorum ben, “political markette”, siyasi pazarda bir nedenden talep kayması öngörülüyor ise o maske bırakılıyor, öbür maske takılıyor zira amaç ulusal düzeyde ve yerel düzeyde bir kamu hizmeti paketi üretimini hayata geçirmek olmadığında siyasi pazarda talep kayması, rant olanaklarının dümenine geçmek çok önem kazanıyor ve hemen gereği yapılıyor.
Yazıyı noktalamadan bazı küçük ideoloji partilerinin bu iddiamın dışında kaldığını da belirteyim, bu partilerin iktidar hedefleri yok zaten yani kamu rantları hedeflemiyorlar.
Son olarak da yazımın başında belirttiğim gri tonların hayatta mevcudiyetini bir kez daha hatırlatalım ama griyi anlamak için önce siyah-beyaz ayırımını iyi yapmak gerektiği kanısındayım.
Yorum Yazın