TÜSİAD’ın eleştirileri

Türkiye çarpuk çurpuk da olsa bir demokrasiden giderek otoriter bir padişahlık rejimine doğru evriliyor ve böyle bir rejimde sermaye olmak ancak Erdoğan’ın arkasındaki sermaye gibi olmak anlamına geleceğinden TÜSİAD’çılar da bunu istemiyor.

Bence ip kopmuş. Erdoğan’ın yeniden ülkenin başında olma arzusu artık bütün demokratik teammüllerimizi aşıp geçmiş durumda. Yargı mekanizmasının bu kadar adaleti umursamadan uygulanıyor oluşu bence ipin koptuğunun bir göstergesi. Ona kayyum atarım, buna 4-9 yıl veririm, ona soruşturma açarım, bunu gözaltına alırım. 

Dedim ya Erdoğan ipi koparmış durumda. Bir de şu ekonomiyi biraz olsun düzeltebilse! Onun için Özgür Özel’in meydan okumasına cevap vermek istemiyor şimdiden. 2027 olsa neyse! O zaman ekonomide enflasyon belası bir ölçüde de olsa aşağıya çekilmiş olur. Beklentisi de bu!

Erdoğan, bugün itibariyle TÜSİAD’a laf etmedi. Ama onun “bağımsız” yargısı hemen soruşturma açtı. Bugün yarın da mutlaka bir şeyler söyler. Söylememesi düşünülemez. Öte yandan TÜSİAD’ın böyle bir itiraz noktasına da kolay kolay geldiğini düşünmeyin. TÜSİAD’ın temsil ettiği sermaye kesimlerinin bunca yılın iktidarına aynı muhalefet kesimlerinden çıkan sesleri yankılayarak itiraz etmesi bana çok ilginç geliyor. Neden mi? Hemen hatırlatayım!

1996 ya da 1997 yılıydı. Görevini yaparken polis tarafından öldürülen gazeteci Metin Göktepe’yle ilgili TÜSİAD’ın önemli bir toplantısında Başkan Halis Komili ve arkadaşları bir kınama kararı çıkarmak isterler, fakat TÜSİAD’ın yaşlı devleri “Biz devlete karşı çıkamayız” diyerek öneriye karşı çıkarlar ve Komili ve arkadaşları o kararı çıkaramazlar. Şimdi o günlerde devlete demokratik bir itirazda bulunamayan TÜSİAD nasıl oldu da bu devleti ve iktidarı bu denli eleştiren bir noktaya geldi dersiniz? 

Doğrusu sanmayın ki iş dünyasının bu çıkışını doğru bulmuyorum. Ama anlaşılan yukarıda ifade ettiğim gibi TÜSİAD da ipin koptuğunun farkında. Yani bıçak kemiğe dayanmış durumda. Türkiye çarpuk çurpuk da olsa bir demokrasiden giderek otoriter bir padişahlık rejimine doğru evriliyor ve böyle bir rejimde sermaye olmak ancak Erdoğan’ın arkasındaki sermaye gibi olmak anlamına geleceğinden TÜSİAD’çılar da bunu istemiyor.

Erdoğan’ın arkasındaki sermaye derken halk arasında “5’li çete” olarak adlandırılan ama sayıları 5’den çok daha büyük olan iş çevrelerini kastediyorum. Onlardan hiç ses çıkmıyor oluşu onların çok da mutlu olduklarından değil bence. Ne yapsınlar ki bir dediği ikiletilmeyecek bir kişi var karşılarında.

Bugün hemen herkes giderek farkına varmaya başladı ki iktidarın gidişi bodoslama bir gidiş. Nereye nasıl çarpacağı belli değil. Ama bilmeliyiz ki İktidarın gidişi muhalefetin gidişiyle de bir biçimde bağlantılı.

Nitekim Deprem yardımları ile ilgili törende Erdoğan’dan ödülünü almak için sahneye çıkan Mehmet Cengiz’e "Evet, Cengiz Holding'in tabi yardımını beğenmedim. Bu demektir ki şimdi özellikle başta AFAD olmak üzere Cengiz Holding'i köşeye sıkıştırmaları lazım. Daha fazla... Veren el alan elden üstündür" demesi üzerine Mehmet Cengiz de “Tamam…tamam” diyerek ezik bir biçimde daha fazla vermeyi kabul etti. İlişki bu. Böyle bir ilişki milyarlarca liralık serveti olan insanlar açısından rahatsız edici değil mi?

Nitekim MÜSİAD’ın da TÜSİAD’a sert bir cevap vermemesi de aslında TÜSİAD’ın eleştirilerine bir ölçüde de olsa katılıyor olduğunun bir göstergesi olabilir mi? Bilmiyoruz. Ama bir-iki gün içinde Erdoğan’ın vereceği cevapla bu meseleler de açıklığa kavuşur.

Bugün hemen herkes giderek farkına varmaya başladı ki iktidarın gidişi bodoslama bir gidiş. Nereye nasıl çarpacağı belli değil. Ama bilmeliyiz ki İktidarın gidişi muhalefetin gidişiyle de bir biçimde bağlantılı. Muhalefet ve özellikle CHP’nin muhalefet tarzındaki iniş-çıkışlar iktidarın da yalpalamalarına neden oluyor. Onun için “Bindik bir alamete gidiyoruz felakete!” sözünde muhalefetin de payı var. Kısacası bu ülkenin bir iktidar sorunu olduğu gibi bir de muhalefet sorunu var. Bizden söylemesi.