2. Yılı geride bırakırken…

Dün itibari ile bu satırları okuduğunuz site iki yılını geride bıraktı. Üçüncü yıla hep birlikte “merhaba” diyoruz. Bütün bu süreçte yanımızda olan başta yazarlarımız ve okurlarımıza olan sizlere binlerce kez teşekkür ediyoruz.

Bu sitede geride kalan iki yılda her gün ortalama 4-5 tane köşe ve yorum yazısı yayınlandı.

Her gün, Türkiye/dünya gündemini analiz eden kısa köşe yazılarının yanında; yaşananları daha derinlikli ele alan yarı teorik çerçevede yorum yazıları ile karşınızda olduk.

Yayın hayatına başladığımızda köşe ve yorum yazılarına ek olarak, günlük gelişmelerin yer aldığı “haber” bölümümüz de vardı. Ancak haber bölümünü, bu yılın başında ekonomik nedenlerle bu yılın başında kapatmak zorunda kaldık.

Bu siteyi iki kişi hazırlıyor. Bu da ancak editöryal ve medya iletişimine yetiyor.

Reklam alamıyoruz, çünkü profesyonel bir reklam ekibimiz yok. İletişimde olduğumuz geniş bir iş çevresi var ama reklam alamıyoruz. Çünkü reklam verenler siyasi yazıların olduğu bir sitede görünmek istemiyorlar.

***

Şunu çok iyi biliyoruz artık; Türkiye’de evrensel ölçülerde “gazetecilik” yapmak neredeyse imkansız. Çünkü bir yandan gerçek bilgiye ulaşmak çok maliyetli diğer yandan da gerçek bilgi, “algıların” gerçek sanıldığı dünyada bir risk. Sonuçta herkes kendi sesini, kendi fikrini duymak istiyor. Sadece iktidar değil muhalefet de kendi mecrasında “aykırı” bir ses/yazı/fikir duymak istemiyor.

Bu sitede her şeye rağmen bunu yapmaya; siyasi ve kültürel kimlikleri birbirinden çok farklı olan yazarlardan yazı ve yorumları sizlerle paylaşıyoruz.

Hepsinden daha önemlisi tüm yazarlarımızın, buraya gönüllü katkı sunuyor. Hatta kimi yazarlarımız, bu sitenin devam etmesi için aklını, fikrini, çevresini devreye sokmaya gayret ediyorlar. Hepsine minnettarım.

Açıkça itiraf etmek gerekirse bu siteyi, ayakta tutmak için her açıdan yoğun bir çaba harcıyoruz.

Bu süreçte, tek amacımız var; eğer tarihe bir not düşürecekse, ülkede var olan tüm çoğulculuğu yansıtmak, onalar ses olmak. Farklı kültürel kimlikten, siyasal kimlikten yazarlarımız; siyasetten kente, kültür sanattan eğitime, kentten psikolojiye geniş bir yelpazede ülke ve dünya gündemini yorumluyor.

Hepsine tüm bu fedakarlıkları ve dayanışmaları için huzurunuzda bir kez daha teşekkür ediyorum.

***

Ama izninizle bir şikayetimi de paylaşmak istiyorurm.

Ne yazık ki, Türkiye’de kendimi de içine koyduğum “laik kesim” sahip olduğu hak, özgürlükler için neredeyse hiç bedel ödemedik. Bizler bu hak ve özgürlüklerin içine doğduk.

Son yıllarda ise bu hak ve özgürlüklerin alanını daraldığı için şikayet ediyoruz.

Ve bu şikayetimizi neredeyse tek imkan sandığımız sosyal medya üzerinden paylaşıyoruz.

Peki bu şikayetimiz bugüne kadar neyi değiştirdi?

Açık konuşalım ki; hiç.

Evet, sahip olduğunuzu düşündüğünüz, hiç bir bedel ödemeden içine doğduğumuz bu hak ve  özgürlüklerin de bir bedeli var. Ve ancak bu bedeli ödeyerek, bu haklara sahip olabiliriz.

Bu bedel, bazen işimiz olur, bazen aşımız, bazen de  özgürlüğümüz olur. Bütün mesele bu bedeli ödemeye ne kadar hazır olup olmadığımızdır.

Ne yazık ki, Türkiye’de herkes bu bedeli ödemeye hazır olduğunu beyan eder.

Nerede?

Sadece sosyal medyada.

Çünkü, orada beyan etmenin “maliyeti” yoktur.

Ama esas bedel ödeme alanı sosyal medya değil siyasal alandır. Bu, siyasete katılmakla olur, bu örgütlü bir yapının parçası olmakla olur, bu kendinize yakın kişi ve kurumları desteklemekle olur.

Bu bedel, yakın hissettiğiniz gazeteci ya da medya organını desteklemekle olur.

Türkiye’de bunların olmadığını söylemek haksızlık olur. Ama bunun çok az olduğunu söylemek yanlış olmaz.

***

Bütün bunları yazıyorum çünkü, yeniarayis.com başta olmak üzere, pek çok gazeteci ve internet sitesi ancak sizlerin katkısı ile ayakta duracağını lütfen unutmayın. 

Unutmayın siz varsanız, siz talep ederseniz, siz katkı sunarsanız biz varız.