Çocukları sevgiyle şımartmak

EĞİTİM

Çocuk yetiştirme sürecinde en çok tartışılan konulardan biri, sevginin dozajıdır. “Çocuğuma fazla sevgi gösterirsem şımarır mı?” sorusu, özellikle ebeveynlerin sıkça dile getirdiği bir endişedir. Araştırmalar, çocukların gelişiminde sevginin güvenli bağlanmayı desteklemesi noktasında kritik bir rol oynadığını göstermektedir. Burada önemli olan nokta, sevginin sorumluluk ve sınırlarla dengelenmesidir.

Sevgi Yoksunluğunun Etkileri

Erken çocuklukta yeterli sevgi görmeyen bireyler ileriki yaşlarında daha yüksek düzeyde kaygı, yalnızlık ve özgüven sorunları yaşayabiliyorlar. Sevgi görmeyen çocuklar, kendilerini değersiz hissedip başkalarıyla sağlıklı ilişkiler kurmakta zorlanabiliyorlar.  Bağlanma kuramı üzerine yapılan araştırmalar, ebeveynlerine sevgi temelli güvenli bağlanan çocukların sosyal ilişkilerinde daha uyumlu, duygularını daha iyi düzenleyebilen ve akademik açıdan da daha başarılı olduklarını belirtmektedir. Bu durum, sevginin çocuk gelişiminde neden temel bir ihtiyaç olduğunu net bir şekilde ortaya koymaktadır.

Sevgi ile Şımartma Arasındaki İnce Çizgi

“Şımartmak” genellikle olumsuz bir davranış biçimi olarak değerlendirilir. Fakat burada iki ayrı durumdan bahsetmek gerekir:

Sevgiyle şımartmak: Çocuğunuza sevgi, ilgi ve şefkatle yaklaşmanız onun değerli olduğunu hissetmesini, yüksek öz-düzenleme, problem çözme ve empati becerilerine sahip olmasını sağlayacaktır. Sınırsız istekleri karşılamak: Çocuğunuzun her istediğini yapmak, kuralsız ve ölçüsüz bir ortam yaratır. Bu durum ise çocuklarda dürtü kontrolü zayıflığı, sabırsızlık, başkalarının ihtiyaçlarını gözetmeme gibi sorunlara yol açabilir.

Dolayısıyla, sevginin fazlası değil sınırların eksikliği “şımarıklığı” besler. Sevgi ile disiplin, birbirini dışlayan değil, tamamlayan iki unsurdur.

Çocukları Sağlıklı Şekilde Nasıl “Şımartabiliriz”?

Sevgi göstermekten çekinmek yerine, onu bilinçli ve sağlıklı bir şekilde sunmak gerekir. Peki bunu nasıl yapabiliriz?

Koşulsuz Kabul: Çocuğun değerini yalnızca başarılarına göre değil, varlığına ve çabasına göre takdir etmek önemlidir. Duygusal Yakınlık: Sarılma, dokunma, göz teması gibi fiziksel yakınlık çocukların güven duygusunu artırır. Sorumlulukla Birlikte Sevgi: Çocuklara yaşlarına uygun sorumluluklar vermek, sevginin yanında sınır koyarak dengeyi sağlamak gerekir. Olumlu Pekiştirme: Çocukların yalnızca yaptıklarını ya da yapmadıklarını değil, süreçteki gayretlerini de övmek gerekir. Böylece içsel motivasyonu güçlendirebiliriz. Duyguları Onaylama: Çocuğun öfke, üzüntü ya da hayal kırıklığı gibi duygularını görmezden gelmek yerine bunları ifade etmesine izin vermek onlar ile kurduğumuz bağı güçlendirir.

Sevgi ve Disiplinin Birlikte İşlevi

Disiplinli ve sevgi dolu bir aile ortamında yetişen çocukların daha yüksek akademik ve sosyal başarıya ulaşma ihtimali oldukça yüksektir. Disiplin, çocuğu kısıtlayan bir baskı değil ona yaşamın sınırlarını ve sorumluluklarını öğreten bir yapılandırmadır. Bu yaklaşım, çocukların özdenetim ve problem çözme gibi 21. yüzyılın kritik becerilerini kazanmalarına destek olur.

Sevgiden mahrum bırakmak, çocukların gelişiminde ciddi boşluklar yaratabilir. Oysa sağlıklı sınırlar içinde gösterilen sevgi, onların hem bireysel hem de toplumsal kimliklerini güvenle inşa etmelerine yardımcı olur.

Doğru ebeveynlik, sevgiyi cömertçe vermek ve aynı zamanda sınır ve sorumluluklar arasında denge kurabilmektir. Sevgi dolu, ancak ölçülü bir ebeveynlik anlayışı, çocukların hem mutlu hem de sorumluluk sahibi bireyler olarak yetişmelerinin temel taşlarıdır.